Μονή Σέλτσου

Το μοναστήρι είναι αφιερωμένο στην Κοίμηση της Θεοτόκου και εορτάζει κάθε χρόνο στις 23 Αυγούστου.

Σύμφωνα με την κτητορική επιγραφή χρονολογείται το 1697 μ.χ. Ανάμεσα στους κτήτορες ήταν και δύο αδέρφια,οι καπετάνοι της Άρτας, Νίκος και Αποστόλης. Και οι δύο εικονίζονται στο ανατολικό τμήμα του Ναού.

Ο ναός είναι μονόκλιτη βασιλική αθωνίτικου τύπου με εγκάρσιο σκαφοειδή θόλο, ο οποίος εξωτερικά είναι ορθογώνιος και εσωτερικά γίνεται κυκλικός.

Έχει χαρακτηριστεί ως ιστορικό Διατηρητέο μνημείο (ΥΑ 31176/3046/2-10-1959-ΦΕΚ 372/Β/22-10-1959).

Κάθε χρόνο διοργανώνονται εκδηλώσεις, οι «Γιορτές Σέλτσου», για τα 500 γυναικόπαιδα που το 1804 έπεσαν από το μοναστήρι στον Αχελώο ποταμό για να γλιτώσουν από τους Τουρκαλβανούς του Αλή Πασά.

Η πρόσβαση γίνεται  μόνο από το χωριό Πηγές και απέχει 5,1 χιλιόμετρα βατού χωματόδρομου.

Έχουν εκδοθεί τρία βιβλία που μας πληροφορούν για την πορεία των Σουλιωτών του τρίτου τμήματος και την καταστροφή του στο Μοναστήρι του Σέλτσου:
1. Ναπολέων Αθαν. Οικονόμου “Ο χαλασμός των Μποτσαραίων στο Σέλτσο”, Αθήνα 1965
2. Αθανάσιος Αρκουμάνης “Η μάχη του Σέλτσου – χαλασμός των Μποτσαραίων”, Αδελφότητα Πηγιωτών Άρτας, 1998
3. Αριστείδης Γ. Σχισμένος “Το ολοκαύτωμα των Σουλιωτών στο Σέλτσο”, εκδόσεις apiroshora, Αθήνα 2004